A może taka zabawa? Spróbujmy określić, co do dnia, a może godziny – pierwszy tegoroczny opad śniegu w Łupkowie? Co prawda nagród nie ma, ale pobawić się można. Ja typuję 28 listopada. Wygrywa ten, kogo wskazanie będzie najbliższe prawdy.

Anioł odleciał za daleko…
…i nowe problemy.

Smutno i przykro.
…

Pozdrowienia dla gospodarza to był genialny weekend pozdrawiam;]

Za zu zi zu zi za….

Dzięki Maćku za te miłe słowa!
…będę się starał żeby Anioł nie zapomniał tego bieszczadzkiego ognia
POZDRAWIAM

andrzeju-whitestok’u –

„Anioły są wiecznie ulotne
zwłaszcza te w Bieszczadach
nas też czasami nosi
po ich anielskich śladach

One nam przyzwalają
i skrzydłem wskazują drogę
i wtedy w nas się zapala
wieczny bieszczadzki ogień”

– nie pozwól by Twój Anioł zapomniał ten ogień…

Moja córka ma koszulkę z napisem:
„Nie będę się więcej bał,
Aniołów wokół mam…”

Może…
„Spotkamy się kiedyś u studni
Wkoło będzie zielono
Nasze żony będą odświętne
Nawet wódkę wypić pozwolą (…)”

Może 11-go?

Miałem plan-marzenie: odwiedzić 11 listopada oqrwieńca. Marzenia spełniają Dobre Wróżki bądź Dobre Anioły. W moim przypadku jest to Anioł właśnie. Zwróciłem się więc do Anioła z takim marzeniem, bo był akurat bardzo blisko. Odpowiedział krótko z chłodem w oczach złagodzonym nieco przez soczewki kontaktowe – „Mam inne plany!”
Marzenie nadal jest… i kilka innych. Anioł może je spełnić…

Dzięki za gościnę w ostatni weekend. Tam gdzie świat się kończy jest ostatnie „takie” schronisko w bieszczadzie. Mała baza, przy której niedołężne drzewa piją soki z nieba. Pozdrawiamy! Kiedyś Cię jeszcze odwiedzimy.

Chata w Łupkowie, to nie jest miejsce, do którego się jeździ. To miejsce, do którego się wraca

Pozdrowienia od podróżującej ostatnimi czasy we dwójkę ekipy Szuder + Blondynka (a ostatnio jeszcze Celnik + Golden Retriver) ;]

„Wolno czasem ulegać służalczo możnym i zdradzić dla nich własnych przyjaciół – ale tylko wtedy, gdy wiemy na pewno i bez niejasności, że jest to jedyny sposób ocalenia całej ludzkości.
Jak dotąd Noe był jedynym, który stanął wobec takiego dylematu”
/Leszek Kołakowski/

/z cyklu „Oqrwieniec, a zagadka bytu”/ na przykład

dzięki;)

Ano. Julcia więła, ale za duże są to nie nosi. Leżą w Cisnej i czekają lepszych dni…

a okulary moje zabrały??

Wujku Oqrwieńcu. Naleśniki były zajebiste, nocnik też super. A te brzydkie słowa napisał mój tatuś.
Marysia i Julcia albo Julcia i Marysia.
Ps. Mama mówi, że wiśnióweczka zacna…

Pozdrowienia ze ściany wschodniej od przyszłej nieludzkiej lekarki.

oooo! sasiadka ;)wreszcie:))

http://www.starylupkow.pl

„Pociąg miał spore opóźnienie, więc Katarzyna, wysiadając na małej otoczonej lasem stacji, obawiała się, że nikt już na nią nie czeka. Stała na peronie, rozglądając się bezradnie, kiedy w mroku zamajaczyły dwie zakapturzone postacie.
[…] Szli peronem, który po odjeździe pociągu okryła nieprzenikniona ciemność. Katarzyna bardziej zgadła, niż odczytała na tablicy nazwę: Łupków.
– Co to za miejscowość ten Łupków – zainteresowała się, aby jakoś podtrzymać rozmowę.
– To miejscowość, gdzie diabeł mówi dobranoc – odparł niższy.
– W takim razie zapowiada się ciekawie – mruknęła.”
[„Nakarmić wilki” – Maria Nurowska]
Kasiu (!) nic o tym nie mówiłaś. A ja, jak wiesz, bardzo lubię wilki.

Z okazji Dnia Edukacji składam Kasi, Monice… no i sobie (chociaż obecnie w stanie spoczynku) Najlepsze Życzenia:-)

Derektorze! Mam chwilową robotę w Rzeszowie i nie wytrzymam, żeby nie wpaść do raju. Muszę ucałować Edytę i chciałabym zdążyć ucałować też Ciebie. A może Ty Łukaszku będziesz w sobotę na Czakowie?